पहिला पेग ... छान बर्फ ..सोडा टाकून दिमाखात उतरतो घश्याखाली घोटा घोटाने ..जिभेचे चोचले पुरवीत तरल बुद्धिमत्तेचा साक्षात्कार जगातील सर्व समस्यांवर भाष्य करण्याचा अधिकार प्रदान करत
गझलेच्या मंद स्वरांना दाद देत रसिकतेची ग्वाही भरत कल्पकतेच्या पंखांनी विहार करत सर्व समस्या चुटकी इतक्या शुल्लक क्षुद्र ..फालतू भासवत ' मी ' पणाचा ताठा मिरवत
दुसऱ्या पेगात ..सळसळते रक्त जोश ..उन्माद नसानसातून फिरवत आतून खोल विकारांना जागवत प्रणयाचे रंग हृदयात भरत क्रोधाचा अग्नी चेतवत अहंकार इंग्रजीतून प्रकटतो
तिसरा पेग मात्र शिथिल करतो गात्रे .. उपहासाची फोडणी तडतडते ..जीभ अडखळू लागते धूसर स्वप्ने.. वाकुल्या दाखवतात समस्यांचा बागुलबुवा तरी ' मी ' चे तुणतुणे टिपेला
हरवलेल्या गोष्टींचा शोक गमावलेल्या संधींचा गहिवर हतबलतेची ..असहाय जाणीव कुरतडणारी खंत .. जुने दीर्घ सल वैफल्याचे उत्सव ..जड श्वास बेहोशीचा सुस्त निश्वास !
स्वातंत्र्य म्हणजे काय हे समजण्याआधीच ब्रिटीश देशातून चंबू गबाळे ..गुंडाळतानाच बलिदानाचे घाव .. अश्रू आटण्यापूर्वीच एकतेचा नारा मनामनात ठसण्याआधीच
ते जाती धर्माचे मोर्चे उघडून ..सरसावले देशबांधवांच्या सेवेचे ......कातडे पांघरले सत्तेच्या उपभोगास तयार होऊन बसले दुहीचे बीज इंग्रजांकडून आयतेच मिळाले सगळीकडे पेरून ..छान मशागत करून संधिसाधू सज्ज आपापली शस्त्रे परजून देशप्रेमाचा फुटबॉल.. खेळू टीम बनवून खुर्चीचा गोल करू जनतेला साक्ष ठेवून