चेहऱ्यास भावलेले अन जनास दावलेले
मुखवटे कैक माझे.. मी मनात जपलेले
हर एक मंचावरी मी ..जे घाव मांडलेले
लपवून चेहरा माझा ..मी डाव साधलेले
ताकास जावूनीही मी ....भांडे लपवलेले
मुद्रेवरी जिव्हाळे अन मी शब्द जोखलेले
लोकात भाव माझे ..जे दणकून वाढलेले
फसवच बहाणे सारे ...मी ठाम ठोकलेले
उजेडात राहतो मी ...पण मन अंधारलेले
अंतरातले दीप ..माझे मीच विझवलेले
...तुषार नातू !
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा