मनच माझे पाखंडी

मनच माझे पाखंडी ..मनच घेवून जाते तोफेच्या तोंडी 
कधी शेवाळलेले बुळबुळीत कधी एकदम मिळमिळीत 
हमखास दगा देणारे.. ठरते कधी उंच अवकाशात नेणारे 
असतात कधी कोरडे उमाळे ..कधी संततधार पावसाळे 

मनाच्या ऋतूंचे विस्मयगणित सुटले नाही कधीच मला 
मनानेच घात केला ..मनाचाच देवदूत सुटकेला धावला 
कधी सुंदर रंगीत फुले कधी काटेरी बाभूळबन मन झाले 
मोरपिसांचे स्पर्शशहारे.. धगधगीत तप्त होरपळ इशारे 

मन आरसा लख्ख तर कधी पाण्यातले अधुरे प्रतिबिंब
मनच उदास भरलेले आभाळ ..कधी अद्भूतसे मायाजाळ
हिशेब मनाचा क्षणोक्षणी घ्यावा करेल जरी खूप कांगावा
मनाच्या चाबकाने मन मारावे मनानेच मनाला गोंजारावे

...तुषार नातू !