क्षण सोनेरी !

क्षण सोनेरी !

तिला विसरायचे म्हणत..मनाचा कानाकोपरा धुंडाळला 
सारा पसारा काढून मग ...पुन्हा तो आवरायला घेतला 
चुकार काही सोनेरी क्षण ...चिकटलेलेच राहिले मनाला
त्यांचाच आहे दोष सारा ...बिघडला तेथेच सर्व मामला 

तिच्या खळाळत्या हास्याने..चकोर जेव्हा मन झालेले 
निशब्दतेचे शब्दगंध ते ....मनात माझ्या दरवळलेले 
आर्त नजरेचे तिचे इशारे ..मनात खोल तेव्हा रुजलेले 
क्षण सोनेरी तेव्हाचे ते .. राहिले तसेच मनी थिजलेले

.....तुषार !