' मेरे देश की धरती ' ऐकले की मग
कितीही मरगळ असली मनाला तरी
मन अभिमानाने ...भारतमातेच्या
संग्रामात बलिदान केलेल्या वीरांच्या
आठवणीने उभारी घेते...सज्ज होते
नव्या स्वातंत्र्य संग्रामासाठी नव्याने
' कर चले हम विदा ' चा करुण संदेश
याद करून देत असतो... सदोदित
माझ्या अभिव्यक्ती स्वातंत्र्यासाठी
घेत असलेल्या श्वासासाठी सीमेवर
धारातीर्थी होण्यास सज्ज जवानांची
त्यांच्या व्याकूळ ..धन्य कुटुंबियांची
' रंग दे बसंती चोला ' चा रक्तरंग
घरादाराची राखरांगोळी करणाऱ्या
क्रांतीकारकांच्या घरातील काळोख
जालीयानवाला बागेतल्या निघृण
नरसंहार.. माझे रक्त उकळवतोच
ताठ मानेने मी तिरंग्याकडे पाहतो
' जयोस्तुते ' च्या त्या समरस्वराने
संमोहित होऊन मी घराबाहेर पडतो
मुलाचे बोट धरून त्याला सांगतो
तीन रंगांची महती ...अशोकचक्राचे
साम्राज्यपूर्ण वैराग्य आपोआप मग
माझ्या ओठातून ' जयहिंद उमटते !
...तुषार नातू !
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा