एखादी सकाळ असते संथ.. सुस्त अजगरी
साऱ्या क्षमता गिळून आळसात सरपटणारी
गच्च भरलेल्या आभाळासारखी कोंदटलेली
भावनांची कोठारे गळू सारखी ठसठसलेली
गतकाळच्या स्मृतींमध्येच अखंड बुडालेली
वर्तमान नाकारून.. भविष्यावरच रुसलेली
काल .आज .उद्याच्या चक्राला कंटाळलेली
उपेक्षांच्या ओझ्याखाली दबून हिरमुसलेली
....तुषार नातू !
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा